Blog

W dawnych czasach długie podróże morskie powodowały śmierć wielu marynarzy. Po 70 dniach diety pozbawionej witaminy C zaczynała się awitaminoza, a po czterech, sześciu miesiącach dochodziło do poważnego rozpadu ścian naczyń krwionośnych, niedokrwistości, wypadania zębów oraz wielu innych bardzo przykrych objawów.

Doprowadzało to do samoistnych krwawień, a później do krwotoków wewnętrznych i zgonów. Mimo że choroba ta, nazwana szkorbutem, dziesiątkowała dawnych marynarzy, nigdy nie zachorowały na nią zwierzęta podróżujące statkami. Szczury okrętowe czy koty trzymane do ich zwalczania czuły się wyśmienicie. Wytłumaczenie tego faktu jest bardzo proste. Zwierzęta te, tak jak 99 proc. wszystkich zwierząt, produkują samoistnie witaminę C, która jest niezbędna do syntezy kolagenu, elastyny i innych związków. Kolagen zaś jest głównym składnikiem skóry i ścian naczyń krwionośnych, tworzy również fundament naszych kości.

Naczynia krwionośne, a zwłaszcza wieńcowe serca, w ciągu całego naszego życia są poddawane nieustannej pracy. Prawie 100 tys. razy dziennie serce człowieka podnosi i obniża ciśnienie krwi, tłocząc ją nieprzerwanie przez tętnice i żyły. Nic dziwnego, że poddane największemu stresowi mechanicznemu tętnice serca zużywają się najszybciej i wymagają ciągłych napraw. Zbyt mało witaminy C w naszym pożywieniu prowadzi do osłabienia ścianek naczyń i powstawania mikrouszkodzeń.

Organizm, nie mogąc ich naprawić z powodu niedoboru tej witaminy, stara się uszczelnić je za pomocą dostępnych środków. Używa do tego cholesterolu i innych tłuszczy transportowanych we krwi jako lipoproteiny (np. LDL). Ma to jednak poważny skutek uboczny. Z upływem czasu odkładanie się cholesterolu prowadzi do zmian patologicznych i formowania pokładów miażdżycowych w naczyniach, co ogranicza światło przepływu krwi. Przy długotrwałym niedoborze witaminy C pokłady cholesterolu stale rosną, prowadząc w skrajnych przypadkach do uniemożliwienia przepływu krwi. Jeżeli zdarzy się to w naczyniu krwionośnym dostarczającym krew do mózgu, dochodzi do udaru. Jeśli w sercu do zawału.

Badania w tym kierunku zainicjował dr Matthias Rath we współpracy z dwukrotnym noblistą Linusem Paulingiem. Kontynuuje je Instytut Badawczy Dr. Ratha w Kalifornii. Kieruje nim, co jest powodem do dumy dla Polaków, dr Aleksandra Niedzwiecki. Jednym z dowodów potwierdzających wpływ witaminy C na choroby serca i umożliwiających proste tego zrozumienie, jest badanie, jakie przeprowadzono na świnkach morskich. Są one, tak jak i ssaki naczelne, wyjątkiem w świecie ssaków, ponieważ nie produkują samoistnie witaminy C. Aby zbadać wpływ tej witaminy w kierunku podatności na miażdżycę, podzielono świnki morskie na dwie grupy. Jedna z nich dostawała pożywienie bogate w witaminę C, a druga ilości odpowiadające minimalnemu zapotrzebowaniu na nią. Gdy przebadano je po jakimś czasie, okazało się, że w pierwszej grupie testowanych zwierząt nie znaleziono żadnych złogów w naczyniach krwionośnych.

W drugiej złogi były znaczne, zwłaszcza w pobliżu serca. Wiele innych badań, włączając w to badania kliniczne, potwierdza niesłychaną ważność witaminy C dla zdrowia.

Na świecie co sekundę ktoś umiera na jedną z chorób serca. Jest to ponad 12 mln ludzi rocznie. O parę rzędów więcej niż ilość zgonów wystarczająca do wzbudzenia w mediach ogólnoświatowej paniki, jak to było z ptasią grypą. Ale panika tamta spowodowała masowe wykupywanie szczepionek i innych lekarstw. Mimo że nie ma leków zwalczających wirusy, ponieważ nie mają one swojego metabolizmu, który można uszkodzić lub zdestabilizować. Pozostaje nam zadać pytanie: dlaczego wiedza na temat powiązania między witaminą C i chorobami serca, mimo że tak potrzebna i udokumentowana, nie jest powszechnie znana? Odpowiedź jest prosta – w czasach hiperkonkurencji, wyścigu szczurów oraz powszechnej pogoni za pieniądzem, który ze zwykłego przelicznika towarów i usług stał się głównym celem życia, przekazywana i podawana jest prawie wyłącznie informacja sensacyjna lub dająca bezpośredni zysk. Media, zwłaszcza ostatnio, skoncentrowały się na takich działaniach, które przynoszą pieniądze.

Ważny jest reklamodawca i jego wpłaty. Mniej ważne jest, czy przekazywana informacja jest rzeczywiście rzetelna i korzystna dla jej odbiorcy. Czytelnicy ze zmęczenia i z braku czasu najczęściej ograniczają się do przejrzenia podstawowych informacji i przyswajają praktycznie wyłącznie zawarty w nich przekaz emocjonalny – sensacja, panika, kryzys, wojna, pandemia. Są to prawie wyłącznie przekazy negatywne. Czy nie czas zacząć poszukiwać pozytywów, optymalnych rozwiązań oraz rzeczywistej wiedzy zamiast taniej sensacji?

Z dużym zaskoczeniem i zainteresowaniem śledziłem w mediach nagonkę na witaminy. Z ciekawością przeczytałem dramatyczne artykuły „Zabójcze witaminy” czy „Naukowcy: witaminy mogą skracać życie”.

Ponieważ nie lubię być manipulowany, ani nie zamierzam bezmyślnie realizować cudzych ukrytych celów, przeanalizowałem zarówno prace, na których oparte zostały te rewelacje, jak materiały związane z tym tematem.

Ile witaminy w witaminie

Na początek podstawowe informacje. By organizm człowieka mógł prawidłowo funkcjonować, musi otrzymywać w pożywieniu, w odpowiednich ilościach, oprócz znanych składników (węglowodanów, tłuszczów, białka i błonnika), ponad 50 różnych innych składników. Są to przede wszystkim te aminokwasy, których organizm człowieka nie potrafi sam wyprodukować. Absolutnie niezbędne do życia są również witaminy, które pełnią rolę aktywatorów procesów biochemicznych czy antyutleniaczy. Skupię się przede wszystkim na najbardziej znanej witaminie C, która występuje przede wszystkim w postaci naturalnych bioflawonoidów, czyli kwasu askorbinowego, askorbinianu wapnia, askorbinianu magnezu czy palmitynianu askorbylu.

To, co kupujemy w aptekach pod tą nazwą, najczęściej nie jest naturalną witaminą C, ponieważ łatwiej i taniej można wyprodukować jej chemiczny odpowiednik, czyli krystaliczny kwas askorbinowy, który nie jest w żaden sposób powiązany z bioflawonoidami. Jest to bardzo opłacalne. Ma tylko jeden minus. Środek ten, jako obcy naturze, jest bardzo słabo przyswajalny i organizmowi trudno jest dostosować go do właściwej postaci. Blisko po trzech godzinach jego nieprzyswojona nadwyżka, czyli 98 proc., jest usuwana z moczem. Nadmiar tej „witaminy” niesie wiele skutków ubocznych, bo nie jest ona naturalna.

Ponieważ leków pochodzenia naturalnego nie można patentować, lepiej nie rozpowszechniać informacji o różnicach między prawdziwymi i sztucznymi witaminami czy lekami. A przecież 80 proc. chemicznych i półsyntetycznych środków farmaceutycznych serwowanych pacjentom nie ma dowiedzionej skuteczności. W najlepszym razie zmniejszają one objawy, a nie przyczyny choroby.

W świecie zwierząt tylko organizmy człowieka, małpy człekokształtnej, świnki morskiej i nietoperzy owocożernych nie produkują witaminy C. Przykładowo duży pies czy koza produkują dziennie na swoje potrzeby od 15 tys. do 20 tys. mg tej witaminy. Dieta dla małp człekokształtnych musi zawierać naturalnej witaminy minimum 2 tys. mg.

Dzięki temu, że organizmy zwierząt produkują wystarczające ilości witaminy C, zawał serca czy choroby wirusowe są w ich świecie praktycznie nieznane. Tymczasem zalecane dzienne dawki dla człowieka są na poziomie 60 do 90 mg. W dodatku najczęściej sztucznej. Jest to mniej, niż potrzebuje mała myszka polna.

Niedochodowe witaminy

Czym to jest spowodowane? Może organizm człowieka działa zupełnie inaczej niż wszelkich innych stworzeń? Odpowiedź jest oczywiście twierdząca. Chory organizm człowieka zapłaci dużo za leczenie, a zwierzę nie. Wiadomo, że świnia choruje praktycznie na te same choroby, co człowiek. Ale hodowca nie zapłaci kroci za jej leczenie. Stąd bardzo tania i skuteczna profilaktyka. Przykładem niech będzie choroba wrzodowa, która jest spowodowana tą samą bakterią. Jej leczenie u świni kosztuje kilka złotych i daje efekt natychmiastowy. W przypadku człowieka taki błyskawiczny powrót do zdrowia byłby absolutnie nieopłacalny. Przecież jeżeli cierpi z bólu, to chętnie wydaje pieniądze na jego zmniejszenie. Czy i jak można mu to uniemożliwiać?

Zastanówmy się, dlaczego akurat witaminy wzbudziły ostatnio tak wielką awersję. Odpowiedź jest prosta: ponieważ nie da się na nich bezpośrednio i dużo zarobić, a ponadto są wielkim zagrożeniem dla świata leków. Po odkryciach Instytutu Dr. Ratha zaczęła się w mediach nagonka na witaminy. Dotyczy ona zwłaszcza ich rewelacyjnej skuteczności w odpowiednio dobranych zestawach,
np. przy zmianach nowotworowych czy chorobach serca. Fakt ten potwierdziły największe kierunkowe organizacje i instytuty światowe, takie jak „National Institutes of Health”. Ale sprawozdań instytutów czy organizacji prawie nikt nie czyta, podczas gdy rewelacje w mediach śledzi większość manipulowanego społeczeństwa. Typowe sztuczki socjotechniczne.

Właściwe stosowanie prawdziwych witamin i innych niezbędnych składników w odpowiednich proporcjach zdecydowanie eliminuje liczbę klientów przemysłu farmakologicznego – najbogatszego lobby świata, co jest wielkim zagrożeniem dla przyszłych przychodów. Zainteresowanym pogłębieniem tego tematu polecam zapoznanie się z osiągnięciami dwukrotnego noblisty Linusa Paulinga i jego kontynuatora Matthiasa Ratha.

Chroń siebie i swoje dziecko przed skutkami biernego palenia

Początek września jest czasem rozpoczęcia nauki przedszkolnej i szkolnej dzieci. Warto przy tej okazji przypomnieć o poważnych zagrożeniach dla dzieci związanych z biernym paleniem.

Już w na przełomie lat 60 i 70 rozpoczęto badania nad szkodliwym wpływem dymu tytoniowego na układ oddechowy dzieci, które były narażone na bierne palenie tytoniu. Na początku lat 90-tych dzięki licznym badaniom klinicznym wykazano związek między narażeniem na dym tytoniowy a występowaniem ostrych i przewlekłych chorób układu oddechowego czy też pojawieniem się (zaostrzeniem) objawów klinicznych astmy oskrzelowej. Istnieje wiele dowodów naukowych na szkodliwość biernego palenia, które powoduje te same problemy co palenie czynne.

Według oficjalnego stanowiska Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) poza zakażeniami dolnych dróg oddechowych spowodowane biernym paleniem występują częstsze objawy podrażnienia dróg oddechowych, objawy astmy, zapalenie ucha środkowego, zwiększone ryzyko wywołania syndromu nagłej śmierci dziecka(sudden infant death syndrome – SIDS) zespołu nagłej śmierci niemowląt (tzw. śmierć łóżeczkowa) oraz takie nieswoiste zmiany, jak występowanie zaburzeń zachowania lub trudności w nauce.

W Polsce pali ponad 9mln osób (30% społeczeństwa), 25 % niepalących dorosłych biernie pali w domu, a ok. 80% dzieci jest narażonych na dym tytoniowy w domu – uważa koordynatorka WHO w Polsce Anna Kozieł. Według prof. Witolda Zatońskiego palenie tytoniu to ciągle najważniejszy problem zdrowia publicznego w Polsce.

Bierne palenie tytoniu powoduje zwiększenie o 50% zapadalności (częstotliwość hospitalizacji) na zapalenia dolnych dróg oddechowych szczególnie dzieci do 2-go roku życia. Natomiast u dzieci starszych bierne palenie wywołuje podrażnienia układu oddechowego, alergie i wpływa na osłabienie sprawności płuc.

Moje dziecko przecież nie pali, tylko ja

Należy sobie w tym miejscu postawić podstawowe pytanie: Czy dzieci w Polsce są wystarczająco chronione przed skutkami biernego (pasywnego) palenia papierosów?

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) prognozuje, że do końca stulecia umrze na świecie miliard ludzi, jeśli będą oni nadal tyle palili papierosów. Tylko do 2030 roku nałóg pochłonie 175 milionów ludzi na całym świecie. Dziś palenie papierosów jest przyczyną śmierci ponad 5,4 mln osób rocznie, czyli 1 co sześć sekund.

Jak wygląda skala zagrożeń w naszym kraju? Otóż, w niektórych miastach 2/3 dzieci w wieku szkolnym jest w domu nieustannie narażane na bierne palenie. Jeśli poza rodzicami inni domownicy także palą papierosy, szczególnie zwiększa się wpływ dymu na dziecko. Małe mieszkania, wentylacja, itd. Powodują większe stężenie dymu tytoniowego w powietrzu.

Powstało wiele publikacji badających związek pomiędzy biernym narażaniem na dym tytoniowy a występowaniem ciężkich zakażeń dolnych dróg oddechowych (ZDDO) u dzieci od urodzenia do 6 roku życia. W Polsce takie badania zostały przeprowadzone między innymi w Krakowie, Łodzi oraz Sosnowcu i są dowodem na zwiększone ryzyko zachorowania na ostre choroby zakaźne układu oddechowego.

Wg oficjalnych statystyk rocznie w Polsce umiera ponad 60 000 osób z powodu chorób tytoniowych, a 2000 z powodu przymusu biernego palenia.

Strumień główny i strumień boczny

Strumień główny to dym wdychany i wypuszczany przez palącego.
W paleniu biernym mamy przede wszystkim do czynienia ze strumieniem bocznym czyli dymem wydobywającym się do atmosfery z tlącego się papierosa, który zawiera najwięcej substancji toksycznych i nie jest filtrowany przez filtr papierosowy. Cząstki w strumieniu bocznym są znacznie mniejsze i dlatego łatwiej przenikają do organizmu. 2 razy więcej dymu wydziela się ze strumienia bocznego niż głównego. W dymie bocznym, który wydycha palacz znajduje się 5 razy więcej tlenku węgla, 2-3 razy więcej nikotyny i 3-4 razy więcej substancji rakotwórczych niż w dymie głównym.

Bierny palacz „pochłania” oba rodzaje dymu.

Pozostawiony kopcący papieros szkodzi bardziej niż wypalany „czynnie”. Stężenie pochodnej nikotyny czyli nitrozoaminy jest 50 razy wyższe w dymie bocznym niż głównym. Dziecko, przebywając godzinę w zadymionym pomieszczeniu, pochłania taką ilość nitrozoamin, jaka znajduje się w dymie głównym 35 papierosów z filtrem, a przez godzinę ilość benzopirenu (jakby samo wypaliło 4 papierosy).

Podczas palenia papierosa wydziela się 70 mg tlenku węgla (CO)- czadu, a z tego aż 50 mg zawartych jest w dymie bocznym.
Jak uważa prof. Dr hab. Med. Wiesław Jędrychowski z Katedry Epidemiologii i Medycyny Zachowawczej Collegium Medicum UJ, wiele toksycznych związków, jak: tlenek węgla, nikotyna, metale ciężkie występuje w wielokrotnie wyższych stężeniach w dymie bocznym palącego się papierosa niż w tzw. dymie głównym.

Dzieci w towarzystwie palących dorosłych, matka czy ojciec palący papierosa i prowadzący wózek z dzieckiem, kawiarnie i bary pełne dymu, …. To tylko wybrane obrazy z codziennego życia społeczeństwa.

Czy takich przypadków jest więcej? Czy rodzice lub opiekunowie nie zdają sobie sprawy z powagi zagrożenia zdrowia małego dziecka? Ono jest całkowicie zdane na ich los. Jest pełne zaufania i przekonane, że nie stanie mu się krzywda, że najbliżsi chcą dla niego dobra, chcą, aby było zdrowe i szczęśliwe. Zasługują one na zdrowy start i prawidłowy rozwój. W Polsce statystyki odnośnie palenia papierosów są przerażające. Wiek inicjacji tytoniowej przypada w naszym kraju poniżej 10 roku życia. Najnowsze dane pokazują, że ponad 23 proc. dzieci w wieku 13-15 lat oraz 32 proc. młodych ludzi w wieku 20-29 lat pali papierosy.

Trujące inhalacje dla dzieci

Dziecko narażone jest na wdychanie poważnych trucizn: nitrozaminy, estrów kwasów tłuszczowych, benzopirenu, nikotyny, metali ciężkich, chlorku winylu, pierwiastków promieniotwórczych (np. kadm, polon-210) i tlenku węgla.

W skład dymu tytoniowego wchodzi ponad 4000 różnych związków chemicznych, z czego ponad 3000 trujących substancji chemicznych, które choć wchłaniane do organizmu w małych dawkach, po dłuższym czasie kumulują się i powodują wiele przewlekłych schorzeń prowadzących niejednokrotnie do śmierci.

Np. benzen, benzopiren, metale ciężkie (ołów, arsen, kadm, nikiel), piren, chlorek winylu wpływają na nieodwracalne zmiany struktury DNA komórki i zmiany informacji genetycznej komórki. Substancje drażniące, w skład których wchodzą związki zwężające oskrzela, powodujące kaszel. Palenie może bezpośrednio powodować zahamowanie rozwoju komórek kościotwórczych.

Zanim przyjdzie na świat

Naukowcy obliczyli, że kobiety, które jako dzieci lub osoby dorosłe paliły biernie przez 6 albo więcej godzin dziennie, były niemal o 70 proc. bardziej narażone na trudności z zajściem w ciążę na ryzyko poronienia. Ogółem, ponad 40 proc. tych kobiet miało problem z płodnością lub przeszło poronienie, czasem wielokrotnie. Małe dziewczynki narażone na bierne palenie w dzieciństwie, mają większe problemy zdrowotne, np. z zajściem w ciążę i większe ryzyko poronienia. Drogi oddechowe dziewcząt są mniejsze, dlatego każdy wypalony papieros stwarza większe zagrożenia niż u chłopców..

Małe dzieci mają mniejsze, bardziej delikatne płuca niż starsi i dlatego są bardziej wrażliwe na działanie dymu tytoniowego i związków chemicznych, które dym zawiera.

Okazuje się, że w Polsce odsetek dziewcząt palących papierosy w wieku 15 lat niepokojąco wzrósł – z około 15% na początku obecnej dekady do około 28% w 1998 roku (dane Fundacji “Promocja Zdrowia” przy Centrum Onkologii w Warszawie

W moim domu i samochodzie mogę robić, co chcę

Słyszałem o rodzinie, w której ojciec palił w domu już 2 tygodnie po przybyciu nowonarodzonego dziecka ze szpitala. Pomimo protestów matki nie zaprzestał tych czynności, tylko czasami otwierał okno. Dziś dziecko ma już 5 lat, a o jego stanie zdrowia rodzice niechętnie chcą rozmawiać.

Częste wizyty o lekarza, budzenie się w nocy, kaszel, kłopoty z oddychaniem. Natomiast drugie dziecko ma już 2 lata. U niego nie obserwują takich zmian, gdyż a ojciec zrozumiał szkodliwość swojego zachowania i przestał palić w domu. Czy warto było doświadczyć szkodliwych skutków palenia bezpośrednio na swoim dziecku? Jedno jest smutne, dlaczego eksperymentujemy na osobach, których kochamy?

Im więcej wypalonych papierosów w obecności dziecka, tym większe jest ryzyko zachorowania na ciężkie choroby. Takie dzieci cechuje w przyszłości większa podatność na rozwój nałogu palenia.

Skutki biernego palenia i wpływ na zdrowie

U osób niepalących (w tym szczególnie dzieci) przebywających w pomieszczeniach, w których się pali papierosy ryzyko zachorowania na raka płuc wzrasta o ok. 26% w porównaniu do osób nie wystawionych na szkodliwe działanie dymu. U dzieci bierne palenie jest także przyczyną ciężkich zapaleń płuc i oskrzeli, zwiększonego ryzyka zachorowania na astmę, wystąpienia problemów z psychiką, jak depresja, niepokój, trudności osobowościowe, brak koncentracji, osłabienia kondycji fizycznej. Podatność na przeziębienia, alergie.

Jest już coraz więcej badań…Badania nad zachorowalnością na zapalenie ucha środkowego (ZUŚ) u dzieci a biernym paleniem zostały przeprowadzone w Calgary (Kanada) na grupie 1320 uczniów klas pierwszych 36 państwowych szkół podstawowych i w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej AM w Łodzi wykazały związek między biernym paleniem dzieci w wieku przedszkolnym, a zachorowaniami na zapalenie ucha środkowego.

Narażenie na dym tytoniowy potwierdzono, analizując stężenie we włosach dzieci kotyniny, która jest bezpośrednim metabolitem nikotyny. Podobną wartość ma również istnienie tego związku w moczu, a także w ślinie dzieci. Aż 38-60% dzieci przebywających w takich warunkach częściej choruje na tę chorobę. Dotychczas nie opublikowano jednak wyników badania, które nie budząc wątpliwości metodycznych, potwierdzałoby jednoznacznie słuszność tej hipotezy. (prof. dr hab. med. Danuta Gryczyńska, Kierownik Kliniki Otolaryngologii, Audiologii i Foniatrii Dziecięcej Instytutu Pediatrii AM w Łodzi. )

Ile dzieci zachoruje na astmę?

We wschodniej części Finlandii poddano badaniom 169 dzieci (w tym 95 dzieci z kaszlem oraz 74 dzieci chorych na astmę oskrzelową) w wieku 7-12 lat i stwierdzono, że 14% dzieci z objawami kaszlu oraz 11% chorych na astmę było narażonych na dym tytoniowy w swoim środowisku. /dr Joel Schwartz i wsp. z Harvard School of Public Health w Bostonie/ Narażenie na dym tytoniowy powodowało ponad 10-krotne zwiększenie względnego ryzyka konieczności stosowania leków rozszerzających oskrzela. Zwiększenie objawów choroby u dzieci chorych na astmę oskrzelową.

Zdrowe dzieci, szczęśliwi rodzice

Każdy z rodziców chciałby mieć zdrowe, radosne i szczęśliwe dzieci. Dokłada wszelkich starań, aby zapewnić mu byt, aby wzrastało, poznawało świat. Dlatego tak ważne jest, aby w miarę możliwości unikać przebywania w zadymionych miejscach, dopominać się o zachowywanie zakazu palenia w miejscach publicznych, a także – jeśli samemu jest się palaczem – dawać dobry przykład i starać się wyjść z nałogu dla dobra siebie i innych.

Strefa wolna od zanieczyszczeń tytoniowych

Chociaż od 4 lat trwają w Polskim sejmie prace nad zmiana ustawy, to jednak brak jest przepisów skutecznie chroniących osoby niepalące, a szczególnie dzieci przed szkodliwym dymem tytoniowym.
27 lutego 2005 r. weszła w życie Ramowa Konwencja o Ograniczaniu Używania Tytoniu – pierwszy międzynarodowy traktat dotyczący zdrowia publicznego. Został on podpisany przez wszystkie 192 państwa członkowskie WHO. Natomiast Polska ratyfikowała ten dokument 25 sierpnia 2006 roku.

Czy można z całym przekonaniem stwierdzić, że dziś w pełni przestrzegane są przepisy zawarte w ustawie z dnia 9 listopada 1995 o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych?

Dzieci w niektórych restauracjach i miejscach publicznych są narażone na szkodliwość dymu tytoniowego. Nadal i nie respektuje się w pełni ich praw. Czy istnieją jakieś obiektywne przeszkody za dostosowaniem polskich przepisów do regulacji prawnych obowiązujących w UE?

W wyniku przeprowadzonych badań, okazało się, że w UE w wyniku biernego palenia każdego roku umiera w UE 19.242 osób niepalących – twierdzi Konrad Jamrozik, profesor epidemiologii w School of Population Health na Uniwersytecie w Queensland. Przedstawione dane są bardzo ostrożne, a nawet zaniżone.

Trzeba także dodać, że nie obejmują one zgonów spowodowanych biernym paleniem wśród dzieci, zgonów wśród osób dorosłych spowodowanych innymi przyczynami powszechnie uważanymi za będące wynikiem aktywnego palenia, ani innych statystycznie istotnych stanów chorobowych, zarówno o ostrym przebiegu, jak i przewlekłych, spowodowanych biernym paleniem.

Czyste powietrze dla wszystkich

Uważam, że powinniśmy zdecydowanie upomnieć się o swoje prawa do życia i przebywania w środowisku wolnym od rakotwórczego dymu tytoniowego w miejscach publicznych. Trzeba zrozumieć, że niepalący, a szczególnie dzieci mają prawo do oddychania czystym powietrzem. Postępujące zatruwanie środowiska naturalnego odbije się na następnych pokoleniach, dlatego już dziś niech każdy się zastanowi, co może zrobić, aby dzieci w Polsce były zdrowe i szczęśliwe. Nie tylko w domu, w samochodzie, ale w miejscach publicznych powinna obowiązywać podstawowa zasada, zasada czystego powietrza.

Hubert Zawrzykraj

Opracowano na podstawie:

Home – European Public Health Alliance

http://ec.europa.eu/health/index_en.htm
Wszechstronną i wyczerpującą prezentację problemu BPT zamieszczono na internetowej stronie WHO “Tobacco Free Initiative”
(www.who.int/toh/TFI/consult.htm
www.ehnheart.org

Media od jakiegoś czasu mocno zaangażowały się w informacje o szczepionce przeciwko rakowi szyjki macicy. Mimo, że szczepionka jest bardzo droga, już w wielu miastach władze przeprowadziły akcję szczepienia wybranych gimnazjalistek. Jeden z naszych znajomych opowiedział, że w liceum do którego uczęszcza jego córka, dyrektorka szkoły zgodziła się na zaszczepienie wszystkich uczennic przeciwko rakowi szyjki macicy, bez poinformowania rodziców i uzyskania ich zgody. Zgodziła się, bo przyszli przedstawiciele firmy farmaceutycznej (nie wiadomo jakiej) i zaproponowali, że zaszczepią za darmo (czym?). Zamiast sprawdzić firmę i zastanowić się, skąd taka propozycja, zgodziła się na zrobienie z dziewcząt królików doświadczalnych i wszczepienie nie wiadomo czego. Podobno wiele uczennic po tym zdarzeniu długo chorowało i niektóre nadal nie są w najlepszym stanie. Jeżeli powyższa informacja zostanie potwierdzona dokumentami, to jest to przestępstwo kryminalne. Prosimy o zgłoszenia takich informacji w komentarzach lub w bezpośrednim kontakcie. W związku z ogólnym podobieństwem tego zdarzenia, z punktu widzenia całkowitego braku odpowiedzialności, do znanego przypadku zaszczepienia bezdomnych z Grudziądza szczepionką przeciwko ptasiej grypie, gdzie zachodzi podejrzenie o spowodowanie zgonu ponad 20 z nich, podajemy kilka podstawowych faktów, związanych z rakiem szyjki macicy i ze szczepieniami przeciwko niemu. Informacje dotyczą samej choroby oraz firmy, która uzyskała w Polsce certyfikat na szczepionkę przeciwko rakowi szyjki macicy, a która być może, nie ma nic wspólnego ze szczepieniami przeprowadzonymi w tym liceum. Śmiertelność na raka szyjki macicy jest znikoma w krajach, w których jest regularna diagnostyka cytologiczna. Przy systematycznych badaniach, wszelkie powstające w macicy twory, mogą być usunięte zanim przekształcą się w komórki rakowe. Taki proces trwa bardzo długo (nawet kilkanaście lat). Wystarczy w związku z tym przeprowadzenie badania nawet raz na trzy lata. Przykładem może być tu Finlandia, w której umiera na raka szyjki macicy tylko kilkanaście kobiet rocznie i prawie wyłącznie z powodu lekceważenia badań. W Polsce umiera na nią około dwa tysiące kobiet rocznie i jest to spowodowane przede wszystkim tym, że regularne badania robi tylko 15% populacji. W starej Unii odsetek ten wynosi około 85%. Nie jest prawdą więc, to co podają media, że jest to jedna z najczęściej występujących chorób nowotworowych. Niektóre z nich podają nawet, że jest to druga na świecie przyczyna śmierci wśród kobiet. Rak szyjki macicy jest rzeczywiście rozpowszechniony w krajach Trzeciego Świata, gdzie praktycznie nie istnieje profilaktyka Niczym nie usprawiedliwione jest więc szczepienie całej populacji, gdy bez tego ilość zachorowań może być sprowadzona do drobnego ułamka promila. Szczepionka, nazywana przeciwko rakowi szyjki macicy, nie jest szczepionką przeciwko tej chorobie. Jest skierowana przeciwko czterem typom wirusa HPV, które są podejrzewane o inicjacje powstawania inwazyjnych komórek nowotworowych. Tymczasem tylko niewielki procent zarażenia tymi wirusami prowadzi do tej choroby, jak również znane są przypadki jej rozwoju bez udziału HPV. Szczepionka reklamowana jest wysoką skutecznością w zapobieganiu rakowi szyjki macicy, wywołanemu przez wirusa HPV, jeżeli jest stosowana profilaktyka. Nie zabezpiecza jednak przed tą chorobą wywołaną innymi czynnikami. Media pomijają jednak najczęściej fakt, że kolposkopia połączona z cytologią daje prawie 100% zabezpieczenia. W dodatku bez możliwości wystąpienia skutków ubocznych. Okres badań większości szczepionek trwa trzy do czterech lat, a w przypadku gdy ma być poddana szczepieniu cała populacja, nawet do dziesięciu. Tymczasem ta szczepionka została dopuszczona po zaledwie sześciomiesięcznym okresie badań. Jak można w tak krótkim czasie sprawdzić skuteczność, przy tak długo rozwijającej się chorobie i zbadać czy nie wystąpią długotrwałe skutki uboczne? Niewyjaśnionym zbiegiem okoliczności, w krótkim czasie po przyjęciu szczepionki, zmarło już sporo osób. W samych Stanach Zjednoczonych jest takich zgłoszeń już około 30. W Hiszpanii zostały wstrzymane na pewien czas szczepienia, gdy dwie dziewczynki zaraz po zabiegu straciły przytomność. Pod apelem Carlosa Alvarez-Dardet", który jest profesorem Uniwersytetu Alicante, o zaprzestanie finansowania tych szczepień, podpisało się ponad 6 tysięcy tamtejszych lekarzy. W ramach opłaconych przez samorządy akcji, zostały w Polsce zaszczepione już dziesiątki tysięcy dziewczynek. Ciekawostką jest, że w jednym tych miast, radny, inicjator tych szczepień, oficjalnie przeprosił za złudną nadzieję. Producent tej szczepionki był „bohaterem” jednej z najgłośniejszych spraw sądowych. Musiał wypłacić w wyniku pozwów zwykłych i zbiorowych 4,85 miliarda dolarów odszkodowania pokrzywdzonym przez jego bardzo drogi lek przeciwbólowy o nazwie Vioxx. Mimo, że dosyć szybko po jego wprowadzeniu, zaczęły napływać informacje o szkodliwości, to producent zbagatelizował sprawę. Poseł Paweł Arndt w zapytaniu poselskim nr 1170 z dnia 5 marca 2008 r. podaje, że: „Z szacunków wynika, że w samych tylko Stanach Zjednoczonych preparat zabił niemal 60 tys. osób, a w Wielkiej Brytanii – przeszło 10 tys.” W tych pozwach zbiorowych brali również udział Polacy. Niestety tylko drobna część bezpośrednio pokrzywdzonych, których ilość szacowano przynajmniej na 50.000 osób. Czy w przypadku tej szczepionki jest absolutna pewność, że sytuacja się nie powtórzy? Czy na pewno nie popełniono żadnych błędów i uwzględniono wszystkie ewentualności? Co będzie w przypadku, jeśli zaczną się jak poprzednio liczne zachorowania, a nawet przypadki śmiertelne? Nawet największe odszkodowania , uzyskane w pozwach zbiorowych, nie przywrócą przecież zdrowia i życia. Warto przy okazji przeczytać również list Profesor Marii Doroty Majewskiej, która przedstawia fakty, dotyczące tuszowania wyników badań pokazujących szkodliwość szczepień. To jest tylko część faktów związanych z tym tematem. Bardzo wiele konkretnych informacji można znaleźć na wiarygodnych stronach amerykańskich, szwedzkich, hiszpańskich, czy austriackich. Sporo jest również w języku polskim. Zachęcamy do samodzielnego zapoznania się z nimi, aby móc wyrobić sobie własne zdanie. Reklamowe artykuły, które zdominowały główne media, nie są wystarczającą podstawą do poważnego zapoznania się z tym tematem. Prosimy również o zgłaszanie konkretnych, udokumentowanych przypadków, związanych z różnymi nieprawidłowościami, czy wręcz bezprawnymi działaniami związanymi ze zdrowiem, jak również informacji o niepożądanych skutkach ubocznych tej i innych szczepionek. Prof. dr Alicja Zobel Mgr Piotr Waydel

Alicja Zobel jest profesorem Trent University w Ontario, członkiem Nowojorskiej Akademii Nauk, promotorką 62 prac doktorskich i habilitacyjnych, education officer of Women's Institute (48.000 kobiet w Ontario). Posiada trzy patenty na naturalne związki antyrakowe. Jest edytorem radia Trent i lokalnej telewizji. Piotr Waydel jest prezesem Fundacji Na Rzecz Promocji Historii Polski i zastępcą Redaktor Naczelnej miesięcznika "Eurogospodarka". Jest również członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, oraz innych fundacji i stowarzyszeń.